سردی اشکهای من از سردی زمستان بدتر است........... این  قصه  عشق بی نام و یاد تو ابتر است............. سرانجام  دلم شکست و بسی سوخت.............. اتش عشقت غمم  را  بر افروخت.........زنده  باشی ای عشق پاینده  باشی ای عشق.

نظرات شما عزیزان:

دلنیا

ساعت13:43---16 مهر 1393

پس از افرینش ادم خدا گفت به او:نازنینم ادم...
با تو رازی دارم اندکی پیشتر ای...
ادم ارام ونجیب امدپیش!!
زیر چشمی به خدا مینگریست!!!محو لبخند غم الود خدا دلش انگار گریست.نازنینم ادم:قطره ای اشک ز چشمان خداوند چکید!!یاد من باش ...که بس تنهایم!!!بغض ادم ترکید...گونه هایش لرزید!به خدا گفت:من به اندازه ی ...من به اندازه ی گل های بهشت....نه به اندازه ی تنهاییت ،ای هستی من دوستدارت هستم!
ادم کوله اش را برداشت خسته و سخت قدم برمیداشت...
راهی ظلمت پر شور زمین...
زیر لبهای خدا باز شنید...نازنینم ادم...نه به اندازه ی تنهایی من ...نه به اندازه ی عرش... نه به اندازه ی گلهای بهشت!!!که به اندازه ی یک دانه ی گندم تو فقط یادم باش...

دلنیا

ساعت1:20---14 مهر 1393

سلام خیلی شعرت خوب بود موفق باشی

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: